Walking, shopping, thinking.

Deze zomervakantie was net geweest zoals alle daarvoor; saai, lang en nutteloos. Veel liever zat Ayara op Zweinstein, bij de lessen verzorging van fabeldieren of de lessen van professor Anderling. Ze waren niet op vakantie geweest, zoals eigenlijk elk jaar, maar toch voelde het wel zo. Ayara zat meer op Zweinstein dan thuis, bij haar opa en oma, dus als ze daar heen ging was het net een vakantie, aan het eind ging ze weer terug naar haar eigen huis; Zweinstein. Ze had de hele vakantie haar schoolboeken doorgenomen, opstellen gemaakt en in de bieb gezeten, maar de dreuzel-boeken gingen echt nergens over. In bijna elk boek dat ging over magie waren de heksen en tovenaars slecht, en de elfjes goed. Waarom? Zij was toch niet 'slecht'? Die boeken had ze dan ook direct weer terug gezet en niet meer naar omgekeken. Opa en oma waren zo ingeburgerd dat ze bijna geen magie meer gebruikte, en omdat zij nog minderjarig was, mocht ze nog niet toveren buiten school, dus echt iets leuks ervan maken, kon niet. Natuurlijk hadden haar opa en oma wel doorgehad dat ze het op Zweinstein leuker vond dan hier, dus probeerden ze er toch nog iets leuks van te maken, door uitstapjes te maken, films te kijken en haar verhalen over het vorige schooljaar te laten vertellen, maar echt lukte het niet. Niemand kon op tegen Zweinstein. In gedachten verzonken liep Ayara langs de winkels die geplaatst waren aan de Wegisweg, een weg die je alleen kon vinden als je een tovenaar of heks was. Achter de lekke ketel, een kroeg die in Londen was, zat een muurtje, en als je drie keer op de juiste steen tikte, drie stenen omhoog en twee naar rechts, ging de muur uiteen en was je op de Wegisweg. Aan deze weg stonden allemaal verschillende winkels, zoals eentje voor toverstokken, gewaden, huisdieren (waar Ayara haar witte kat Mia vandaan had gehaald, terwijl haar opa duidelijk had gezegd dat een uil het handigst was) en eentje voor bezemstelen, voor de sport zwerkbal. Dat was zo'n geweldige sport, en Ayara was er zeker van overtuigd dat ze dit jaar bij het team zou komen. Ze keek eventjes met haar groene ogen de straat door en stak toen over, terwijl ze haar rode haarlokken naar achter gooide. Voor de winkel bleef ze staan. Dromerig keek ze naar de aller nieuwste bezem die in de etalage was en dacht hoe het zou zijn om erop te zitten en door de lucht te vliegen. Ze was zo diep in gedachten verzonken dat ze de rest van de wereld om haar heen eventjes vergat.