Tutoring Transfiguratie

Minerva liep het lokaal binnen en keek rond. Ze had de boeken nog niet opgeruimt van de laatste les.
Ze zwaaide even met haar toverstok en alle boeken gingen terug naar hun plek. Minerva ging achter haar bureau zitten en keek wat dingen naar. Toen ze daar mee klaar was stond ze op en zette een de spullen klaar. Vandaag kwamen er twee leerlingen die bijles woude hebben. De ene was Eylin Hall uit Ravenklauw. En de andere was Hermelien Griffel uit Griffoendor. Minerva ging weer aan haar bureau zitten en pakte een boek waar ze in begon te lezen. Onder tussen keek ze naar de klonk. Ze konden er elk moment aan komen.


(& Eylin & Hemerlien)
[Sorry dat hij zo kort is maar ik weer niet wanneer de stroom hier uitvalt]

Het rooster dat ze zo onderhand allang uit haar hoofd wist liet haar weten dat ze nu richting de les Transfiguratie moest, de les die ze van mevrouw Mcgonagall kreeg. Met een tevreden glimlach op haar gezicht en het boek voor de les - waar ze net nog even snel in gelezen had - had ze in haar armen tegen haar borst gedrukt. Het was zoals altijd erg druk in de gangen tijdens zo'n wisseling waarbij alle leerlingen door de gangen bonsten om naar hun lokaal te komen. Ze was blij dat de zomervakantie voorbij was en dat ze weer in het ritmische tempo op Zweinstein kon zitten. Het was gewoon haar tweede huis geworden. Ze had er al haar vrienden én ze kon de hele dag door boeken lezen en leren. Geweldig toch?
Hermelien baande zich een weg door alle kinderen heen waarbij ze tegen sommigen een simpele "hoi" zij of even haar hand op stak om een bekend iemand te begroeten. Haar schoenen maakten een wat piepend geluidje op de gladde vloer waarmee de bodem van de school bedekt was. Eindelijk was ze bij het juiste lokaal aangekomen waar ze mevrouw Mcgonagall vanaf door het raam al zag zitten. Ze deed de deur open en merkte dat ze de eerste in het lokaal was. Hmm, en ze had er nog best wel lang over gedaan om bij het lokaal te komen. "Hallo mevrouw Mcgonagall." klonk haar vrolijke stem terwijl ze de deur achter haar sloot en naar binnen liep om op haar plaats te gaan zitten die vooraan de klas was. Ze legde haar schooltas waar de boeken in zaten zorgvuldig naast haar tafel neer en legde haar boek, schrift en veer op de tafel om vervolgens de dop van het inktpotje eraf te halen en doopte het schrijfstukje van haar veer erin. Ze deed haar donkerblauwe schrift open om vervolgens in haar krullerige en duidelijk leesbare handschrift "Transfiguratie: Les 2" neer te pennen. Wachtend tot de andere leerlingen zouden komen en de les zou gaan beginnen.

Op haar dode gemakje liep Eylin door de gangen op weg naar bijles Transfiguratie. Het was niet zo dat ze iets niet echt snapte, ze wilde gewoon beter worden, alles tot in de perfectie kunnen, en dat het liefst onder begeleiding van een leraar of lerares. Onder haar arm had ze haar boek geklemd, in haar zak haar toverstok. Ze liep verder door het doolhof van gangen, en bedacht hoe ingewikkeld ze die had gevonden als eerstejaars. Ze was wel een paar keer verdwaalt en bijna onder de voet gelopen door al die ouderejaars die allemaal grote waren dan zij. Gelukkig was zij nu niet meer dat kleine meisje van een paar jaar geleden, en wist ze de weg in Zweinstein perfect. De kans om onder de voet gelopen te worden was echter nog wel aanwezig, maar dan wel aanzienlijk kleiner, aangezien zij nu groter was dan toen ze een eerstejaars was.

Doordat ze de weg goed wist, was ze binnen een mum van tijd bij het transfiguratielokaal. Ze opende de deur, klopte er zachtjes op als teken dat ze er ook was, en liep toen het lokaal binnen. Ze zag mevrouw Mcgonagall achter haar bureau zitten. “Goedendag mevrouw.” Zei ze vriendelijk. Ze keek het lokaal en zag nog iemand anders zitten. Ze herkende haar niet. Vrolijk liep Eylin naar haar toe en begroette haar. “Hoi! Ik ben Eylin.” Stelde ze zich voor. Ze zag dat de andere leerling al haar boek, en schrift op haar tafel had liggen en veer in haar hand had. Eylin besloot dat het voor haar ook wel tijd werd om dat de doen, en plofte naast het meisje neer. Ook zij pakte haar spullen en legde die zorgvuldig neer. Boek boven, schrift onder, veer ernaast, dop van de inktpot. Ze controleerde even alles. Het stond goed zo. Verwachtingsvol keek ze naar mevrouw Mcgonagall, nieuwsgierig naar wat zij hun zou gaan leren.

Minerva keek op toen ze de deur los hoorde gaan. 'Goede avond Miss Griffel. Hoe vaak moet ik u zeggen dat het proferssor Mcgonagall is.' Vroeg Minerva terwijl ze Hermelien streng aan keek. 'Het mag dan misschien het begin van het jaar zijn maar hoe vaak moet ik het nog zeggen.' Dit keer zei ze het met een kleine glimlach. Al snel ging de deur al weer los. 'Goede avond Miss Hall. Voor u geld het zelfde het is proferssor Mcgonagall.' Minerva stond op en pakte haar spullen.
'Vandaag gaan we een oefening doen die we al eens vaker hebben gedaan.' Minerva pakte de doos en liet ieder een rat pakken. Ze zelf pakte ze er ook een. Minerva zette de rat op haar bureau en keek Hermelian en Eylin aan.
'Vandaag gaan we dieren veranderen in een beker.' Minerva keek ze een voor een aan. Pakte daarna haar toverstok ze maakte een beweging met haar stok en zei de volgende worden. 'Vera Verto.' De rat veranderde in een beker.
Minerva keek de meiden aan. Wie wil als eerst.