~Breaking the Habit.

Onderwerp: ~Breaking the Habit. za aug 13, 2011 12:53 am

Geërgerd schudde hij de hand van Sletty Park van mijn schouder. ”Blijf van me af!” siste hij haar kwaad toe. Als door een bij gestoken trok ze haar hand terug. En maar goed ook. Hoe vaak had hij het haar wel niet duidelijk gemaakt? Toch bleef ze maar proberen. Hoe wanhopig. Zijn ijzige blik gleed over de andere leerlingen van Zwadderich. Iedereen was aan het eten. Zo nu en dan een koude blik op de tafel van Griffoendor werpend. Echter bleef de persoon op wie hij wachtte uit. Zijn eeuwige rivaal. Diegene die het voor de mudbloods op nam. Bah! Het idee alleen al. Het maakte hem misselijk, de gedachten en de beelden. Hoe moest het zijn om met van die onwaardige ‘dingen’ om te gaan die zichzelf ook nog eens tovernaars of heksen durfden te noemen? Crabbe zat links van hem en tegenover hem zat Goyle. Natuurlijk zat die papzak van een Crabbe weer als een hond te vreten. Geïrriteerd gaf hij hem een stoot met zijn elleboog. Aangezien we het toch over mens onwaardige dingen hadden. Plots draaiden alle hoofden van de leerlingen aan de tafel richting de grote deur. Niemand minder dan onze geliefde Miss Granger. De gesprekken aan tafel verstomden en allen keken in haar richting. Daarna richtte iedereen zich weer tot elkaar en werden de gesprekken fluisterend voortgezet. Hoewel het woord ‘muggle’ en ‘mudblood’ wel vaak leek te vallen. Met een valse grijns keek hij in haar richting en wierp haar een spottende grijns toe. Na een kwade blik ging ze zitten en met voldoening staarde hij voor zich uit. Maar wáár bleef Potter!? Zijn hand omklemde het kopje waar al lang geen drinken meer in zat en kneep het bijna samen. Met een knal zette hij het kopje neer en stond abrupt op. Iedereen aan tafel keek hem aan maar de witblonde negeerde de blikken en stapte met kordate passen weg van de tafel. Zijn blik strak voor zich uit gericht. Tot hij plots tegen iemand aan knalde. ”Kijk uit jij achterlijke debiel!” Kwaad keek hij naar de slungel die tegen hem opgebotst was. Tegen hém! Draco Malfoy. Wat dachten ze wel niet tegenwoordig! Prutsers..

[&GEORGIEE! <'3]
[omg kort maar moet echt even in Draco komen :')]

Onderwerp: Re: ~Breaking the Habit. za aug 13, 2011 4:02 am

Rustig slenterde George door de trappenhal. Hier was hij een paar dagen geleden Gwendolyn tegen gekomen, het meisje dat erg goed kon zingen en wel een schattig gezichtje had. Oh, nu moest je niks gaan denken, hoor. Hij zei dat van Angelique Janssen ook. Maar God, dat was pas een meid! Vorig jaar jager van het Griffoendor Zwerkbal team. Ja… Helaas was ze weg of hij had haar in elk geval nog niet gezien. Nou ja, er kwamen wel weer andere kansen dat hij een paar meisjes gelijk Angelique zag. Hij haalde zijn schouders op. Zo erg hunkerde hij er nu ook weer niet na. Hij keek op. Waar was hij ook alweer? Altijd als hij afdwaalde met zijn gedachten, had hij geen idee waar hij was. Hij slaakte een zucht. Sinds Fred er niet was, voelde hij zich al een paar dagen niet zichzelf. Fred was zijn maatje en zonder Fred wou hijzelf niet eens meer grapjes maken, alhoewel hij Draco Malfidus wel nog een keertje flink te pakken wou nemen voor het benoemen van Hermelien als een modderbloedje. Wat dacht die blondharige teckel wel niet? Ach ja. Malfidus moest het zelf weten als hij voor gek wou staan met zijn gordijntje voor zijn gezicht. Met het jaar dat hij verder ging werd hij steeds lelijker. Zelfs George moest toegeven dat zijn achterover gekamde haren met gel – of wat het ook mocht zijn – hem beter stond dan die sluier dat hij nu had. En dan had je zijn twee ‘vrienden’ – eerder slaven – Dikkie en Dunnie. Oftewel: Korzel en Kwast. Nee, dan was Wemel toch een veel en veel mooiere achternaam? Ja? Ja? Goed zo mensjes, met jullie kan George een leuk gesprek starten, zeg! Hij grinnikte even en verliet even later de trappenhal, na een gangetje te hebben ingeslagen.

Oh God, daar kwam Kabouter Baby aangelopen. George zette zijn schouder recht, spande zijn spieren van zijn schouder en liet die zo hard mogelijk tegen Malfidus aankomen. Hij grinnikte. ‘Met het verkeerde been uit bed gestapt, Malfidus?’ vroeg hij daarom ook poeslief en hij keek Malfidus rustig aan. Zoals altijd zat zijn sluier weer netjes voor zijn gezicht. Je kon zijn dikke voorhoofd er net nog doorheen zien, maar het viel niet echt heel hard op. Als Malfidus bruine haren had gehad – George moest al lachen bij dat idee – had hij misschien zijn dikke voorhoofd kunnen verbergen. ‘Ik dacht dat ik je wel gezien zou hebben, maar je liep ook zo snel. De volgende keer een beetje beter opletten, Filia,’ zei hij. Filia was gebaseerd op Malfidus, maar dat zou die Kabouter waarschijnlijk ook al niet weten. Poeh, levend op het rijke geld van zijn vader. Het enige waaraan Malfidus zijn tijdverdrijf had was mensen die jonger waren dan hem pesten en treiteren. George maakte zich groot en keek naar Malfidus. ‘Hadden we verder nog een probleem of zit het goed?’ vroeg hij toen dreigend. Malfidus mocht dan ongeveer dezelfde leeftijd als hem hebben, hij was nog steeds een klein bang eikeltje als het erop aandrong. Vanbinnen haatte George hem echt als de pest en zei hij van alles over Malfidus, maar vanbuiten hield hij zich nog – redelijk – koest. Hij had geen problemen in Sneep, de tweede vader van Malfidus. Trok Zwadderich altijd voor, trok voor de onnozelste dingen punten van Griffoendor af. Jeps, echt een papa van Malfidus. Als George Lucius niet kende via zijn eigen pa, dan had hij het ook werkelijk zo geloofd als iemand hem had gezegd dat Sneep de vader van Malfidus was. George keek – met zijn handen in zijn zakken – naar Malfidus.