Sneepie? Do you like some fun?

Onderwerp: Sneepie? Do you like some fun? wo aug 17, 2011 2:39 am

Avery had haarzelf in een kort jurkje gehezen, die voor schoolgelegenheden ontzettend kort was en nogal.. Ongepast. Normaal gesproken droeg ze zoiets ook niet en was ze verplicht aan een soort van schooloutfit, maar aangezien ze bij een feestje 's avonds toch echt niet rond ging lopen in een schooluniform liep ze er zo bij. Gehuld in een kort, zwart en inkijkerig jurkje. Het feest was dan ook niet onder toedoen van de leraren en leraressen die er sowieso al niks van wisten, maar het was stiekem georganiseerd. Door wie wist ze eigenlijk niet, maar dat deed er ook niet toe. Het was een gezellige avond geweest, geweldig zelfs. Maar aangezien een één of andere geest op school het ontdekt had wist ze zeker dat het binnen no time de ronde zou gaan en dat de leraren en dan vooral het schoolhoofd er zeker van zouden horen. En dat was niet echt iets waar ze op te wachten stond. Dús had ze besloten om richting de welgehete 'Professor Sneep' te gaan, om te laten zien dat zij zich niet op het feestje bevond, als het uit zou lekken dat het gaande was. En zo was dat geregeld, dan was zij niet één van de persoontjes die de school niet meer mochten verlaten. Of strafwerk moesten schrijven.
Ze liep niet echt wankelend, maar aangezien ze al best wat op had was ze niet honderd procent helder in haar mooie koppie. Voor het 'meisjes worden snel dronken'-ding viel het bij haar allemaal erg mee en kon ze opzich nog wel helder nadenken en was ze niet iemand die al vallend de school door struinde. Dan was haar plannetje ook meteen een no go. Haar helderblauwe ogen stonden vooruit gericht terwijl haar benen haar naar het juiste kantoortje brachten. Misschien was hij er niet eens, maar ze had zo het idee dat hij zich toch in zijn kamertje bevond. Trouwens, het was al best laat -iets waardoor ze eigenlijk überhaupt de gangen niet meer op mocht- en aangezien Sneep zijn kantoortje blijkbaar als kamer zag en er ergens zelfs een bed in had staan nam ze aan dat hij er rond dit tijdstip wel te vinden was. En ze hoopte dat de plek waar ze hem aan zou treffen niet in bed was, want ze hoefde echt geen slapende leraar te zien ofzo. Tenminste, dat zou een nuchtere Avery zeker vinden. Ze was dan nog net niet zo helder om de behoefte te hebben op de deur te kloppen, en zonder dat dan dus ook te hebben gedaan duwde ze de deur met een al krakend geluidje open. Ze streek haar donkerbruin/zwartgekleurde lokken over haar schouders naar voren en haar elegante ogen knipperden even terwijl ze naar binnen keek en de deur als een soort automatische reactie achter haar sloot. "Sneep?" vroeg ze, het professor achterlatend door haar onhelderzijnde, met haar elegante en helderklinkende stem -iets wat op de juiste momenten heerlijk sexy kon klinken, maar soms als het juist de bedoeling was rillingen op je ruggengraat kon bezorgen-.

[Sneep&Avery]

Onderwerp: Re: Sneepie? Do you like some fun? wo aug 17, 2011 2:59 am

Sneep was niet dronken, maar was er niet ver van af. Hij liet een glaasje, half gevuld met bier, door zijn vingers glijden. Zijn haren hingen voor zijn gezicht. Het was weer eens een tijd dat hij zichzelf wou vermaken. Hij was pas schoolhoofd geworden en dronk dan ook graag een biertje. Het was deze keer alleen niet bij een biertje gebleven. Hij liet het glas heen en weer gaan, niet snel genoeg om het nog net voorkomen van een val. Hij voelde even aan zijn hoofd, maar dat verminderde de hoofdpijn niet. ‘Bier. Een zesje,’ zei hij keurend en hij keek naar het biertje die hij in zijn handen hield. Aangezien je van dit spul redelijk snel koppijn kreeg, verdiende het ook geen goed cijfer, alhoewel het wel lekker tintelde op zijn tong, wat hem er dan ook weer van weerhield om niet lager dan vijf te gaan. De smaak en het tintelende gevoel, wat je kon vergelijken met een heerlijk, verliefd gevoel, maar wat zwaar onderdrukt werd door de duisternis in zijn hart, bracht hem uiteindelijk op een zesje. Zijn haren vielen voorover toen hij zich bukte om de wijn naast zich te zetten. Hij keek op toen zijn deur openging. Wie had het lef om niet te kloppen op zijn deur? Diegene kreeg puntenaftrek, dat was in elk geval al wel duidelijk! Er drongen tintelingen door hem heen toen hij een zachte stem hoorde, met een elegante ondertoon. Hij herkende die stem uit duizenden. Het was de stem van een van zijn beste leerlingen uit Zwadderich. Nou, voor haar zou hij wel een uitzondering maken. Maar dit alleen omdat hij in een feestelijke stemming was. Hij was immers schoolhoofd geworden en daarbij, misschien wou een van zijn beste studenten het wel meevieren! Zijn lip krulde vervaarlijk omhoog en hij zette zijn handen in elkaar.

Sneep liet zich een beetje voorover hangen, zodat zijn hoofd uit de schaduwen kwam en zodat zijn ellebogen op het tafelblad voor hem konden leunen. Hij liet zijn zwartachtige ogen, met donkere pupillen, richten op Avery, die de deur al achter zich gesloten had. ‘Miss Woodsen,’ zei hij. Hij kende alle leerlingen en noemde hun dan ook bij achternaam. Hij keek naar zijn glas, hief het op en keek haar daarna aan met iets wat te noemen was als een lichte glimlach. ‘Van waar deze late vertoning op deze avond? Aan je uiterlijk te zien…’ Hij liet daarbij zonder schaamte zijn ogen glijden over het slanke, maar toch volmaakte lichaam van Avery. ‘… hebben wij soms wat te vieren?’ Hij eindigde zijn zin met een vragende ondertoon. Avery kennende was niet een van de braafste studenten en als hij het goed had, hadden die leerlingen van hem vast wel weer een feestje achter de rug. Hij had het zowaar net ontvangen van Foppe, de geest die hij zozeer haatte, maar ergens ook dankbaar was voor zijn spionage. Wat dachten die leerlingen van Zweinstein nu? Dat ze een feestje konden houden zonder dat hij het wist? ‘Aan je kleding valt ook te zien dat je al aardig iets achter de rug hebt,’ zei hij schamper, terwijl hij zijn ogen nogmaals onbeschaamd over haar lichaam liet glijden. Iets zat vermengd in zijn ogen: honger. Hij onderdrukte dit algauw weer en nam een slok. ‘Wat brengt jou hier?’ vroeg hij nogmaals, maar deze keer een iets strengere ondertoon. Hij draaide nu zijn hele lichaam naar haar toe, als teken van interesse. De walm van alcohol was moeilijk te onderdrukken in zijn kantoortje, maar hij had zo zijn middelen om die geur weg te krijgen. Hij liet zijn blik zakken naar de hare.

Hij schoof zijn stoel achteruit en liep in een langzame poging naar Avery toe. Toen hij dichtbij haar stond, werd zijn grootte tegenover haar pas duidelijk. Hij was zeker twee koppen groter dan haar en als Avery hem recht zou willen aankijken, zou ze haar hoofd op moeten tillen. Nu keek ze zo ongeveer tegen zijn borstkas aan. Hij keek haar met een enigszins intimiderende – wat hij een geïnteresseerde blik noemde – aan. ‘Is het nog niet een beetje vroeg in het schooljaar om de beest uit te gaan hangen, miss Woodsen?’ vroeg hij en hij keek haar daarbij streng, maar enigszins ook geamuseerd aan. Hij was dan wel ver in de dertig, meisjes zoals Avery konden zijn aandacht zo krijgen als ze wouden. Vrouwen waren slavinnen, maar meisjes zoals Avery konden als het ware zijn speeltjes worden, als hij wou. En oh, dankzij de zoete werking van alcohol, was deze – enigszins gevaarlijke – behoefte niet ver weg van hem. Hij liet zijn ogen zakken naar de hare. ‘Of is het om mijn promotie te vieren?’ vroeg hij en hij wierp daarbij even een blik op zijn bier en zijn mondhoek krulde weer een beetje op.

Onderwerp: Re: Sneepie? Do you like some fun? wo aug 17, 2011 3:51 am

Bijna meteen toen ze de deur achter haar gesloten had merkte ze hem op. Hij zat achter zijn bureau en het rook in het kantoor anders dan normaal. Naar.. Alcohol. Als teken van begroeting meldde hij haar haar achternaam en ze knikte eventjes terwijl ze hem uit de soort van duisternis probeerde te onderscheiden, ook al was het gewoon licht, het was met de alcohol die zich een weg door haar lichaam pompte gewoon simpelweg moeilijker dingen te onderscheiden. Ze zette een stapje dichterbij waardoor hij helemaal duidelijk werd en nadat hij vroeg waarom ze hier überhaupt was met die kleding aan -waarbij hij zijn blik over haar lichaam liet gaan- haalde ze nonchalant haar schouders op. Avery liet haar blik voor een moment gaan over alle toverdrankjes en andere spullen die hij hier verborgen had, iets waar hij vast zorgvuldig mee omging. "Ik heb niets achter de rug hoor meneer. En er is inderdaad wat te vieren, u bent zojuist schoolhoofd geworden, is dat niet iets om te vieren?" vroeg ze hem met haar zoetachtige stem terwijl er een glimlachje op haar gezicht verscheen. Ze haalde haar hand door haar lange lokken terwijl haar helderblauwe ogen nog steeds op de leraar gericht stonden en hem met een uitzonderlijk afwachtend gezicht aankeek. Hij nam een slok van het drinken dat hij in zijn hand had, wat ze kon onderscheiden als bier. Hij was dus inderdaad aan het drinken, iets wat ze niet vaak zag, en iets waardoor ze een geamuseerd en bijna onhoorbaar gegiechel niet kon onderdrukken. Waarom wist ze niet, ook vast de drank.
‘Wat brengt jou hier?' klonk zijn laagklinkende stem die ze zo ondertussen kon herkennen en hij draaide zich iets meer naar haar toe gericht. Interesse, leek het wel.
"Ik ben hier om u te feliciteren meneer, dit is dan ook wel geweldig nieuws, is het niet?" vroeg ze terwijl haar mondhoeken ietsjes omhoog krulden rond haar lippen die lichtjes glinsterden van de aangebrachte lipgloss van voorheen. Ze begon wat vermakelijk met het zilvere armbandje dat ze om haar pols had bungelen te spelen terwijl haar blik op de zwartharige leraar en gepromoveerde schoolhoofd gericht was.
Hij stond op, kwam langzaam dichterbij totdat hij van een klein afstandje verwijderd was, iets waardoor ze op moest kijken om zijn gezicht te kunnen zien. Dit deed ze dan ook en ze luisterde naar zijn woorden die ze vaagjes op een rijtje zette in haar hoofd. "De beest uit hangen? Oh meneer, u hebt me door." zei ze waarna ze een geamuseerd glimlachje opzette en vanonder haar wimpers omhoog keek richting Sneep. Het leek wel iets uitdagends ofzo. De alcohol, het was de alcohol, juist. Ze was niet zo héél slim bezig, maar ach, so what. Ze deed toch niks verkeerd? "Denkt u nou echt dat ik in alleen dit jurkje een leraar kom feliciteren? Nee, dat zou wel heel stout zijn.. Ook al ben ik hier nu wel, speciaal voor u, om u te feliciteren." sprak ze terwijl ze hem nog steeds in de gaten hield met haar ogen. Tenminste, in de gaten hield.. Gewoon, naar hem keek. Nog steeds speelde een zogenaamd onschuldig glimlachje rond haar lippen terwijl ze zowel geduldig op een reactie verwachtte.

Onderwerp: Re: Sneepie? Do you like some fun? wo aug 17, 2011 8:34 pm

Ergens lichtelijk geamuseerd door de handelingen van Avery, keek Sneep haar aan. ‘Ah zo,’ zei hij zachtjes. Dankzij de eigen hoeveelheid aan bier dat hij ophad, kon hij zelf niet helemaal meer helder denken en ging dan ook in op de blik van Avery. Zijn mondhoek krulde weer een beetje op, maar voldoende om het een glimlach te noemen, was het nog net niet, alhoewel Avery het er wel bijna toe geflikt had. ‘Ah zo,’ zei hij nog een keer, waarna hij zich omdraaide. Hij liep naar zijn bureau toe en ging zitten in zijn stoel. Hij liet zijn blik naar zijn flesje bier zakken. Ach, Avery was nu, zoals ze zei, speciaal voor hem naar hem toegekomen, waarom zou hij haar nu weigeren? Hij keek naar zijn bier en haalde het tevoorschijn. ‘Wilt u ook misschien een glaasje bier, miss Woodsen?’ vroeg hij en hij keek haar daarbij rustig aan. Wat door hem rustig genoemd werd, was voor anderen erg intimiderend. Hij was zowat de engste leraar hier op school en nu hij gepromoveerd naar schoolhoofd was, werd het er niet echt beter op. Hij keek een tikkeltje geamuseerd, maar liet deze blik algauw weer varen. Hij pakte de bier op en zette die op zijn bureautafel. ‘Of lust u geen bier?’ vroeg hij en hij kon enige teleurstelling in zijn stem niet weglaten, maar dat was meer voor de show. Wie A zei, moest immers ook B zeggen, vond hij. Nu Avery hier eenmaal langsgekomen was, liet hij haar niet zo makkelijk weer vertrekken. Ten eerste als een soort ‘straf’ om het binnenkomen met zo’n gewaagde kledij. En ten tweede om haar te testen of ze wel echt zo sterk was in haar hoofd als ze dacht. Hem lastigvallen op zo’n mooie avond als deze, had altijd nadelen.

Natuurlijk ging hij dit niet zo laten blijken als een straf. Ach, voor Avery kon hij een uitzondering maken, niet dan? Ze deed altijd goed haar best bij zijn lessen, dus waarom zou hij haar straffen? Maar een beetje testen kon natuurlijk geen kwaad. Hij was zelf al aardig van de baan, dus nog iemand die van de baan was, was heus niet erg, wel dan? Hij liet een geamuseerde blik in zijn ogen komen, maar de passende grijns bleef uit. ‘Het is heerlijk spul, u zou het echt eens moeten proberen. Een glaasje maar en dan kan u teruggaan naar uw slaapzaal. U zal wel moe zijn en u heeft morgen lessen,’ zei hij en hij keek haar daarbij strak in de ogen aan. Dit deed hij echter schaamteloos en ook om gewoon intimiderend over te komen, zoals iedereen van hem gewend was. Hij was dan wel achtendertig jaar en voelde zichzelf nog als achttien, hij ging zijn slechte, norse humeur niet laten varen omdat hij gepromoveerd was. Alleen Vilder zou dat doen, de ouwe, chagrijnige bok. Sneep richtte zijn aandacht algauw weer op Avery.

Onderwerp: Re: Sneepie? Do you like some fun? wo aug 17, 2011 9:03 pm

Hij bleek te luisteren en liet dat blijken met een dubbele "Ah zo." Ze knikte toen hij het voor de tweede keer zei als teken dat hij gelijk had. Ze streek haar jurkje even glad en plukte er wat irritante pluisjes af om vervolgens weer omoog te kijken, haar ogen gericht op het gezicht van professor Sneep, iets waardoor ze haar hoofd voor een klein stukje op moest tillen omdat hij nogal groot was. Logisch voor een volwassen iemand van zo'n eind dertig. Ze zag hoe hij zijn ogen voor even afwendde en naar het blikje bier in zijn handen te kijken, iets waardoor ze door zijn vervolgende vraag weer moest grijnzen. Ze had het niet helemaal door dat het echt ontzettend ongepast zou zijn als ze het nog zou aannemen ook.
"Jahoor meneer, dat lust ik best." sprak ze, de woorden als een zoetige en charmante brij over haar tong rollend. Ze liet haar blik eens even over zijn 'kamer' gaan, iets wat vol stond met spullen waarvan ze een groot deel nog nooit gezien had. Toverdrankjes, allemaal verschillenden waarvan ze voor de minstens helft geen namen wist. Achja, wat maakte het ook uit, ze had die kennis op dit moment toch niet nodig. "Dat is goed. Maar moe ben ik niet hoor.." zei ze, en glimlachte even bij het laatste. Nêh, ze was niet zo snel moe. Niet dat dat nou ontzettend zinvolle informatie was, maar wat deerde het ook.
Avery liep richting zijn bureau, waarbij haar hakken een al tikkend en galmend geluid maakten en toen ze bij de juiste bestemming aangekomen was stopte ze. Toevallig stond er nog een glas gevuld met bier wat misschien de bedoeling was zijn volgende te worden, en ze besloot die van de tafel te pakken. Ze hield hem even in de lucht terwijl er een verleidelijke - wat bijna altijd het juiste woord was om haar glimlachen te omschrijven was - glimlach op haar gezicht verscheen. "Op de.. Ehm.. Promotie." zei ze terwijl ze vervolgens een slokje nam van het geelkleurige goedje en haar hakken weer begonnen te tikken op de betonnen grond. Ze keek even geïnteresseerd naar de vitrine gevuld met toverdrankjes om een aantal etiketten te lezen en zich vervolgens weer om te draaien, richting de leraar.

Onderwerp: Re: Sneepie? Do you like some fun? wo aug 24, 2011 7:38 pm

De drank begon langzaam te werken in zijn hoofd. Hij merkte dat van de vele dingen die hij deed, hij niet meer echt goed wist wat hij nu deed. Hij was zelfs al bijna vergeten wat hij net nog gevraagd had aan Avery. Toen ze sprak, kwam het weer bij hem op. Oh ja, ze moest drank hebben! Hij liep naar zijn bureau en pakte wat bier voor Avery, die hij in een glas deed en aan haar gaf. Hij voelde dat zijn hoofd een beetje begon te bonken van al dat drank, maar hij wou ook graag een nieuw glas. Ach, het was toch maar op zijn promotie? Hij schonk zichzelf een nieuw glas in en ging zitten in zijn stoel. Hij keek naar Avery, maar veel van wat haar gezicht hem zei, of ze nu glimlachte of iets anders, kreeg hij niet mee. Hij zag alleen een soort wazige vlek voor zich en knipperde even met zijn ogen, waardoor de wazige vlek weer langzaam Avery werd. Hij had geen glimlach, dat nog net niet, maar het begon er wel op te lijken. Hij nam nog een verschrikkelijke achterlijke grote slok en keek toen weer naar Avery, alsof hij bang was om te spreken. Hij, de grote Sneep, bang? Haha, laat me niet lachen! Laat hem niet lachen! Hij keek naar zijn vitrinekast. ‘Bevalt mijn kantoor je?’ vroeg hij. Zijn stem klonk anders. Meer… alsof hij wou dat Avery hem complimenteerde, maar ook geen enkele sneer of snauw in zijn stem. Meer… alsof hij haar bij zich wou hebben. Hij berispte zichzelf hier niet op, had hier totaal geen zin in. Wat was er nu verkeerd om een leerlinge dichtbij je te willen hebben? Niks, toch? Hij voelde zichzelf een beetje misselijk worden, maar dat hield hem niet tegen om zijn drank te drinken.

Zijn ogen begonnen van haar ogen naar iets heel anders te dwalen. Meer naar beneden toe. Zijn ogen werden even een doelloos iets wat zich richtte op Avery’s kin, maar veel tegenhoudende commotie hadden ze niet, want ze gleden alweer verder naar beneden. Hij richtte zijn blik onbeschaamd op haar buik en zelfs daar een beetje boven, maar moest uiteindelijk Avery wel weer aankijken van zichzelf. Hij nam nog een slokje drank. ‘Op,’ zei hij en er verdween een teleurstellende blik op zijn gezicht. Hij stond op, liep naar Avery toe en ging achter haar staan, waarna hij zich over haar heen boog, zijn verstand compleet onbewust van wat hij deed. ‘Of heb jij stiekem in dat jurkje nog ergens drank?’ vroeg hij en zijn stem klonk hartelijk, maar ook hongerig en zijn ogen gleden naar haar jurkje.

- Sorry dat het zo lang duurde -

Onderwerp: Re: Sneepie? Do you like some fun? wo sep 28, 2011 5:25 am

Haar ogen gleden nogmaals door zijn kantoor toen hij haar vroeg of het haar wel beviel. Ze haalde haar schouders even op om vervolgens te knikken. "Jahoor." Antwoordde ze. Er was niets mis mee - de sterke geur van alcohol was nu ook niet meer te ruiken aangezien ze zich er al een tijdje in bevond en omdat ze het niet eens meer goed kon onderscheiden of herkennen. Niet dat ze helemaal lam was, maar - misschien wel door de reden omdat ze een meisje was, en die twee keer zo snel dronken werden - van haar verstand was nog maar een procent of vijftig over. Ze kón wel denken, alleen koste het veel moeite de dingen op een rijtje te krijgen, iets wat een van de gevolgen was van alcohol. Het tweede wat inwerking had was dat ze zich nu op dit tijdstip, rond een uur of een 's nachts, nog steeds in een kamer van een leraar bevond. Niet dat dit nou meteen iets was om achterdochtig over te zijn, maar dit deed je gewoon niét als leerling. De meesten waren wel van haar gewend dat ze wel eens dingen deed die niet mochten, maar zoiets als dit - ook al had je er niet eens bedoelingen of wat dan ook mee - was gewoon ongepast. Of zoiets. Niet dat het schoolhoofd dit erg leek te vinden, integendeel, hij leek juist.. Minder kwaadaardig dan normaal. Iets wat ze niet gewend van hem was, ze zag hem vrijwel altijd met dezelfde, norse uitdrukking op zijn gezicht. Oké, nog steeds was er wel te merken dat hij dé professor Sneep was, maar op de één of andere manier leek het wat softer. Vast door de alcohol, iets wat ze wel kon bedenken ondanks de hoeveelheid alcohol in haar lichaam. Zijn blik gleed langzamerhand onbeschaamd naar beneden, iets waar ze niet verstandelijk over nadacht. Een andere was waarschijnlijk de deur uitgerend of wat dan ook. Zij deed dit niet, ze bleef gewoon doodnormaal staan. Iets waar je de alcohol de schuld van kon geven, maar aangezien ze van haarzelf ook een karakter had die zich.. Niet bepaald aan de regeltjes hield lag dit vast ook deels aan haarzelf.
Hij liet merken dat hij zijn drank op had met een simpele "op". Zelf gooide ze het laatste slokje haar keel in om het glas vervolgens met een zachte tik op het bureau neer te zetten. Voetstappen weerklonken door het kantoor, om vervolgens te verdwijnen in het niets. Het liet weten dat hij in haar richting liep, iets wat ook te merken was omdat hij vlak achter haar stopte en daar bleef staan. Hij boog over haar heen, en zijn vervolgende woorden deden haar niet schrikken. Dit was fout, héél fout. Iets wat ze op het moment zelf niet leek te beseffen. "Misschien...." Antwoordde ze. Het klonk.. Uitdagend, sexy, misschien zelfs. Iets wat het alleen nog maar fouter maakte. Dat ze hier überhaupt al op antwoordde was ontzettend fout. Ze was dom en lusteloos bezig - iets wat haar op dit moment niet van weerhield niet te antwoorden want dit deed ze immers gewoon.

[Héél, héél, héél laat. Duizendmaal sorry!]