What do we have here? [& Draco]

De dagen kropen maar langzaam voorbij. Maandag was zoals altijd een hell, de lessen waren verschrikkelijk, ze moesten veel te vroeg op en de dag ging zo sloom als het maar kon. Dinsdagen waren over het algemeen niet veel beter, hoewel ze dan ook genoeg tijd had om zich in de buitenlucht te vertoeven, een hele opluchting tussen de muffe klaslokalen door. En het vooruitzicht naar leuke les als afsluiter van de dag, voor zover je Toverdranken leuk kon noemen. Voor de Zwadderichen was her weliswaar een van de betere lessen, deze werd gegeven door de professor die hun afdeling leed, daarnaast was Sneep ook nog eens schoolhoofd. Woensdag begon met Anderling, een van Laurana’s minst favoriete docenten, maar was aardig te overleven. De lessen van donderdag waren ondermeer Toverdranken en Verweer tegen Zwarte Kunsten, wat dus goed te doen was. Vrijdag sloot helaas met een sisser af, maar nadat ze Anderling gedag hadden gezegd kon er eindelijk gezegd worden dat het weekend was aangebroken. Drie avonden en twee dagen geen lessen en een heleboel tijd voor zichzelf, haar favoriete dagen.

”Thank god. Eindelijk weekend” zei ze terwijl ze zich met een plof in een zetel landde. Omdat het lokaal van haar laatste les dichtbij de Zwadderich huiskamer was kon ze zich binnen no-time naar de plaats brengen waar ze het liefst zat in de kamer. Er was nog vrijwel niemand dus kon ze zich in de stoel voor de haard laten zakken. En zoals ze het liefst zat zat ze nu ook; onderuit gezakt en zo comfortabel mogelijk. Haar benen strekte ze uit richting het vuur, waarbij ze haar schoenen van haar voeten haalde door met haar tenen tegen haar hak te drukken. Met een ontspannende zucht liet ze haar hoofd tegen de leuning zakken en sloot haar ogen. Heerlijke minuten kropen voorbij, ze genoot van de rust die ze eindelijk had, waardoor ze de conclusie trok dat iedereen buiten of het gras moest zijn, in plaats van de huiskamers. Laurana kwam schouderophalend overeind, als iemand haar zou missen zouden ze haar hier wel komen zoeken, anderen zouden haar met rust laten. Lichtvoetig, nu ze haar schoenen niet meer aan had, liep ze in de richting van de trappen die naar haar slaapkamer liep. De grote kast die uitpuilde van haar kleren, gewaden en overige zooi gooide ze met een klap open. Haar mondhoeken krulden omhoog tot een glimlachje terwijl haar ogen over de planken geleden en ze haar linkerhand door haar losse haar haalde en deze op haar schouders liet vallen. Zoals altijd haalde ze veel comfortabele kleding uit haar kast tevoorschijn zodra dat kon. Weekenden waren een uitstekende gelegenheid om het suffige uniform eens in de kast te hangen en zichzelf te kleden zoals ze graag wou. Toch verschilde de keur van haar gewaad en de kleur van haar meeste kleding niet, op een of andere manier haalde ze altijd donkere dingen tevoorschijn in en winkel. Laurana liet haar vingen over de kledingstukken glijden, zodat ze alles even rustig kon bekijken voordat ze wat uit de kast trok. Op haar bed legde ze verschillende dingen bij elkaar, om te zien of het wel enigszins zou matchen en koos ze een donkerblauwe skinny jeans met een zwart, diep uitgesneden shirtje. Rustig begon ze zich om te kleden, de deur stond ondertussen nog luid open –iemand zou de trap op moeten komen voordat ze haar konden zien gezien ze zo tegen de bolling van de muur aankeek– en neuriede zachtjes. Even een borstel door haar rode haar, een paar minuutjes voor de spiegel en klaar was ze. Tevreden met wat ze zag draaide ze zich lichtelijk heupwiegend om in de richting van de deur die haar slaapzaal scheidde van de trap die naar de gezamenlijke huiskamer leidde. Nog steeds niemand, maar aan haastig neergelegde spullen was te zien dat wat leerlingen snel binnen waren geweest om spullen weg te leggen en op te halen.