Geheugen opfrissen. Verzorging van Fabeldieren les 1. -Huffelpuf & Zwadderich-

Toen het zonlicht op haar gezicht scheen ging Lauren vrolijk rechtop zitten en ze zette haar voeten op de ijskoude tegelvloer. Een rilling kroop via haar voeten naar haar ruggengraat, en Lauren stond op. Langzaam trok ze de verplichte schoolkleding uit haar kast en zocht ze naar de juiste pumps. Met haar armen vol kleding liep ze de doucheruimte in, om haar haren en haar lijf te wassen.
Een kleine drie kwartier later stapte de jongedame fris en fruitig de douches uit. Haar waren keurig in model en een subtiel laagje make-up sierde haar knappe gezicht. Haar hakken tikten ritmisch op de stenen vloeren en verstomde af en toe als ze over een rijkelijk versierd tapijt liep. Vandaag was het haar dag!

Niet lang geleden had Lauren gesolliciteerd om docente Verzorging van Fabeldieren te worden, en ze had de baan gekregen! Urenlang had ze nagedacht over wat ze zou behandelen in de eerste les van het schooljaar, urenlang had ze verwoed in een groot notitieblok gekrabbeld, wachtend op de juiste ingeving. En al zei Lauren het zelf, ze had eigenlijk een best goede les voorbereid. Haar idee was om te beginnen met het voorstellen van zichzelf en dan een korte basisuitleg om het geheugen van de leerlingen op te frissen. Haar gekozen locatie was ook behoorlijk inspirerend. Het lag op een plekje niet ver van de rand van het verboden bos vandaan. Langs het brede pad dat naar de open plek leidde groeien wilde rozen, lavendel en andere heerlijke geurende bloemen. Op de open plek zelf rook het naar herfstbladeren en het jonge groene gras genoot van de strelingen van de zon.

Lauren snoof diep en trok haar toverstaf. Er was werk aan de winkel! Met een simpele spreuk ontdeed ze de open plek van de overtollige bladeren en met een goedkeurend knikje liet ze haar blik rondgaan. Toen toverde ze met een zwiepje met haar toverstaf enkele Dreuzel-zitzakken en zette ze op de grond. Voor haarzelf verscheen er een eikenhouten bureau met daarachter een ouderwets krijtbord. Lauren viste een doosje krijtjes uit haar zak en met sierlijke letters begon ze op het bord te schrijven. Lauren M. Grey. Verzorging van Fabeldieren.
Goedkeurend zette ze een stapje naar achter waarbij ze tegen een kooi met een doek eroverheen stootte. De kooi bewoog wat en Lauren tilde de kooi op haar bureau. Ze gluurde onder het witte doek en kleine zwartje oogjes werden op haar gericht. Ze toverde een bakje met gedroogde pissebedden tevoorschijn en zette het doosje naast de kooi neer. Toen deed ze de la van haar bureau open en een hele voorraad witte doosjes verscheen. Ze zette naast iedere zitzak een doosje neer en nonchalant ging ze achter haar bureau zitten, haar benen over elkaar geslagen en haar ellebogen rustig op haar benen leunend..


-Sorry voor de verandering, maar je mag maar 2 afdelingen tegelijk les geven, da's het maximale, anders word het verwarrend en onoverzichtelijk. En daarmee willen we 't een beetje reëel houden, snap je? x Carmen.

Met tegenzin trok ze haar school uniform aan. De zomerse uitvoering natuurlijk, in die voor de winterse uitvoering zou ze doodgaan van de hitte. Ze kamde haar haar, deed het een beetje in model. Vervolgens moest ze nog de nodige make-up op haar gezicht doen. Niet dat het veel was, daar deed ze niet aan; vond ze zo overdreven. Eenmaal haar ogen gedaan deed ze haar haar nog een keertje, deed dat altijd minimaal drie keer in de ochtend.
Ze hapte één keer geschrokken naar adem toen ze de tijd zag. Snel rende ze heen en weer, leek naar iets te zoeken. Ze schold af toe wat af: als ze zich ergens tegen stootte, niet vond wat ze wou hebben of de verkeerde kant op scheen te lopen. Uiteindelijk bleef ze blij staan met een stokje in haar handen. Haar wand. Blij drukte ze hem tegen haar borst op en zuchtte ze opgelucht. Ze dacht dat ze hem kwijt was, en als er een ding was wat ze niet kwijt mocht raken was het haar wand. Als ze die kwijtraakte zou ze nooit meer een nieuwe krijgen, want geld had ze niet… Nou, niet genoeg.

Ze rende in een sukkeldrafje het pad af, nam geen tijd om de pracht van de natuur te bewonderen. Ze had het gevoel dat ze te laat was. Ze bleef stilstaan, keek over het veldje uit. Er was nog niemand… Op de nieuwe docente na. Ze fronste haar wenkbrauwen. Waarom had ze zich dan zo gehaast? Omdat haar horloge had gezegd dat het al laat was… O ja, ze had haar horloge expres een kwartier vooruit gezet; om te voorkomen dat ze te laat kwam. Ze slaakte een zucht, had ze zich om niets zoveel zorgen gemaakt.
Ze liep de open plek op, keek naar het bord. ‘Hallo Mevrouw… Grey,’ groette ze de vrouw, ‘Ik ben Alice. Alice Lee, aangenaam. Kan het zijn dat U nieuw bent?’ vroeg ze, met gemeende interesse. Als die nieuwe docente niet op de lijst zou kijken zou ze ook niet weten dat ze van Zwadderich was, en dan was er minder kans dat ze bevooroordeeld zou worden. Want dat werd ze zo vaak, hoe vriendelijk ze zich ook gedroeg. Het was en bleef een blok aan haar been dat ze perse in die afdeling huisde.
Ze liep naar een van de zitzakken vooraan, maar haar aandacht werd al snel getrokken door het doosje dat ernaast stond. Ze ging door haar knieën, pakte het doosje en ging weer rechtstaan. Nieuwsgierig haalde ze het dekseltje eraf. Ze gilde, liet zowel het doosje, als het dekseltje, als haar wand op de grond vallen. Ze zette een stap naar achter, sloeg haar beiden handen op haar mond. Waarom? Waarom had ze dat verdomde doosje moeten openen? Pas toen het tot haar doordrong dat de beestjes niet bewogen draaide ze zich om en krabde ze zich beschamend in haar nek. ’S-Sorry… Insecten en ik gaan niet zo goed samen, ook nooit zo geweest,’ verontschuldigde ze zich tegenover de vrouw. Ze draaide zich snel om, probeerde haar blos zo te verbergen. Ze ging maar weer door haar knieën, vond dat ze de troep die ze had gemaakt moest opruimen.

* Derp.

Met een gelukzalig gevoel werd Damen wakker, hij had gisterenavond weer eens goed gescoord. Damn dat meisje was mooi geweest, en gewillig, hij had soms van die lastige types gehad, of van die types voor wie het de eerste keer was, en die aan je vast bleven plakken na de nacht. Ze dachten dat je een relatie had, waarom betekende seks een relatie hebben? Dat snapte hij niet aan sommige vrouwen, daarom had hij ze liever dronken, of zoals gisteren. Sommige noemden ze een beetje, leeghoofdig, of blondjes, domme blondjes, al die dingen. Maar hij vond ze slim, en in zijn leven, van het bed samen met een meisje delen, waren die vrouwen uniek. Ze stemden gewoon met alles in, dat was wat hij later ook nodig had. Hoewel hij zichzelf niet echt zag trouwen, nee, hij bleef dan liever single. Hij zuchtte eens en sloeg het dekbed van hen af, en toen hij opstond rekte hij zich flink uit. Als hier meisjes waren geweest dan hingen ze allemaal rond hem, hij sliep namelijk zonder T-Shirt, bloot bovenlijf dus en had een Hell of a Sixpack. Hij zou zich eerst even opfrissen en dan zou hij zich gaan aankleden, en dan naar de les. Hij had iets met fabeldieren, niet dat hij echt veel oplette, maar ach, hij moest toch naar de les. Nadat hij zich had opgefrist haalde hij snel de kleding uit zijn kast die hij moest dragen en kleedde hij zich aan. Het ontbijt sloeg hij over vandaag, want daar was hij te laat voor, maar hij at wel wat meer in de middag. Snel verliet hij de jongenskamer van Huffelpuf om naar de les te gaan. Het duurde even maar toen hij zijn weg had gevonden door de lange gangen en de vele, bewegende trappen, kwam hij snel buiten en richtte hij zijn blik op de locatie waar hij moest zijn, ergens aan de rand van het verboden bos. Hij liep met zijn handen in zijn zakken verder en keek af en toe naar een paar mensen, meiden om precies te zijn, die hij er wel goed uit vond zien. Het duurde even maar toen hij een pad afging wist hij dat hij juist zat, zo had die vrouw het toch gezegd. En ja hoor, al snel zag hij een leerlinge staan, zijn aandacht viel niet echt op de nieuwe docente en hij snelde het –niet slecht uitziende- meisje dan ook te hulp. ´Laat mij maar, zo een mooi meisje moet dat niet doen.` Zei hij met een charmante stem, lach, en knipoog. Toen hij de pissebedden bij elkaar had en in het witte doosje had verzameld zette hij het terug bij de andere witte doosjes. Nu pas eek hij naar de nieuwe docente, en wat hij zag beviel hem. Maar ze was docente, kans met haar was er dus niet. ´U bent vast de nieuwe docente, de oude had half niet zo´n …` zei hij en hij hield zich in om ´goed lijf` te zeggen, in plaats daarvan zei hij ´Intelligente uitstraling.` hij gaf haar een hand en glimlachte, zo was hij, als het uitzicht hem beviel, ging hij ervoor, maar natuurlijk liet hij niks merken, want dat kon niet. Maar ze was wel enorm hot, het meisje was het ook wel geweest, maar dit liet hem wel opletten in de les hoor. Hij liet zich nonchalant in een zitzak zakken en wachtte af wat er ging gebeuren.

Lang hoefde Lauren niet te wachten, als ze haar ogen tot spleetjes kneep kon ze aan het begin van het pad een meisje haar kant op komen. Toen het meisje uiteindelijk hijgend voor haar stond glimlachte Lauren warm. ‘Hallo Mevrouw… Grey. Ik ben Alice. Alice Lee, aangenaam. Kan het zijn dat U nieuw bent?’ Stelde ze zichzelf voor en Lauren knikte. ‘’Aangenaam Alice, ik begin inderdaad nu voor het eerst op Zweinstein, en ik kijk er al naar uit!’’ Haar mondhoeken schoten enkele millimeters omhoog en ze keek het beleefde meisje na. Alice Lee, was die niet van Zwadderich?

Ze had de ledenlijst niet lang hoeven te bestuderen om iedere naam uit haar hoofd te kennen. Ze was goed in het onthouden van dingen, en dat was handig als lerares zijnde. Toch kon ze de verbazing niet onderdrukken toen ze zag dat het beleefde meisje met de zachte uitstraling in Zwadderich zat. Die afdeling was nu niet bepaald populair om zijn vriendelijkheid. Achja, iedereen is anders. Toen er gegil klonk schrok Lauren verschrikt op uit haar gedachtes en ze zag dat Alice neerknielde bij het gevallen bakje pissebedden. ’S-Sorry… Insecten en ik gaan niet zo goed samen, ook nooit zo geweest,’ Lauren knikte begrijpend. ‘’Het maakt niet uit, dat kan iedereen gebeuren natuurlijk.’’ Ze maakte aanstalten om van het bureau te springen, maar zag dat er een jongen al naar haar toegesneld was. ´Laat mij maar, zo een mooi meisje moet dat niet doen.` Lauren keek de jongen even schattend aan, probeerde hij nu een meisje in te palmen tijdens haar les? Bijna onmerkbaar haalde Lauren haar schouders op, en geduldig wachtte ze tot de jongen zich voor zou stellen. Toen de jongen opstond en begon te praten keek ze hem even aan. ´U bent vast de nieuwe docente, de oude had half niet zo´n …` Lauren knipperde enkel met haar ogen en wachtte een tikkeltje ongeduldig tot hij zijn zin zou afmaken. ´Intelligente uitstraling.` Laurens wenkbrauwen schoten omhoog. Het leek alsof hij zich ergens voor in moest houden, en daarom maar snel iets anders verzon. Lauren schudde de gedachte van zich af en een warme glimlach sierde weer haar lippen. ‘’Zoals ik al eerder heb verteld tegen Alice, ben ik inderdaad nieuw op Zweinstein. Ben jij soms Damen Auguste?’’ Vroeg ze en Lauren keek de jongen even recht aan.

Ze kende hem niet persoonlijk natuurlijk, maar alle meisjes op Zweinstein keken hem na wanneer hij langsliep. Zijn naam gonsde vaak genoeg door de gangen, meestal op een positieve manier. Toen de jongen nonchalant in een zitzak plofte keek Lauren weer richting het pad. ‘’Hmm, het ziet er naar uit dat de rest te laat is.’’ Zei ze tegen de twee leerlingen voor haar. ‘’Zoals je misschien wel hebt gezien ben ik Lauren M. Grey. Voor jullie is het professor Grey, of mevrouw Grey. Het is maar net wat je makkelijker vind.’’ Ze keek de twee leerlingen beurtelings aan. ‘’Als jullie op je rooster gekeken hadden, zouden jullie weten dat ik docente Verzorging van Fabeldieren ben.’’ Lauren streek een lok haar achter haar oor en ze sprong soepel van het bureau af. ‘’Omdat het net vakantie is geweest en jullie hersens waarschijnlijk nog vol stroop zitten, leek het me een goed idee om te beginnen met de basis. ‘’ Lauren liep naar het bord en trok het bord op wieltjes achter het eikenhouten bureau weg. Ze veegde haar naam weg en pakte een krijtje vast. Ze tekende enkele kruisjes onder elkaar en keer de zich weer naar de leerlingen voor haar. ‘’Het ministerie van toverkunst heeft alle bekende fabelwezens onder gedeeld in 5 categorieën,’’ en met het krijtje zette ze een streep onder ieder kruisje dat op het bord stond. ‘’ De classificatie van de Ministerie van Toverkunst gaat als volgt; één X is slaapverwekkend, een fabelwezen met twee X-en zijn Onschadelijk en kunnen als huisdier gehouden worden. Meestal dan.’’ Dat laatste voegde ze er droogjes aan toe en ze keek naar de –nog steeds bedekte- kooi op het bureau. ‘’Maar goed, Fabelwezens met drie X-en mag geen problemen opleveren voor kundig tovenaar, en een wezen met vier X-en moet integendeel bestreden worden door een kundig tovenaar met verstand van zaken.’’ Lauren liet haar bruine ogen even langs de leerlingen glijden en vervolgde haar uitleg. ‘’En tot slot hebben we nog fabelwezens met 5 X-en. Die zijn bekende Tovenaardoders en onmogelijk af te richten of te temmen.’’

Lauren stopte even met haar uitleg en leunde nonchalant tegen het bureau. ‘’Om jullie enkele voorbeelden te geven zal ik enkele fabelwezens opschrijven. ‘’ En ze draaide zich weer om naar het bord. Bij de eerste ‘X’ schreef ze Flubberworm en ze tekende vlug maar bijna perfect het wezen na. Zonder een boek te gebruiken natuurlijk.
Bij de tweede X schreef zeBoomtrul en ze tekende ook die na. Bij de derde X schreef ze Crup op en ze tekende ook dit beestje na. ‘’Een Crup heeft veel weg van een Jack Russell-terriër. Als je de gevorkte staart niet meerekent dan. Een van de redenen waarom de staart geamputeerd word als de Crups een zekere leeftijd bereikt hadden.’’ Zei Lauren zonder zich naar de kinderen te keren en ze schreef weer verder. Bij de vierde X schreef ze Centaur en achter de vijfde X kwam Mantichore/Mantichora te staan. Ook die werden nagetekend en Lauren draaide zichzelf weer om en ze keek de leerlingen ieder voor zich even aan. ‘’Vandaag gaan wij de Boomtrullen behandelen.’’ En langzaam ontdeed ze de kooi van het witte doek. Bruine schorsachtige wezentjes met scherpe vingers werden zichtbaar en even knipperden de beestjes tegen het plotseling felle licht. Ze begonnen druk de kooi rond te hopsen en Lauren gooide een handje gedroogde pissebedden naar binnen. Opslag werden de beestjes rustig en kalm knabbelden ze op de gedroogde insecten. Lauren keek op en glimlachte even naar de leerlingen. ‘’heeft er iemand trouwens nog vragen over de uitleg die ik net gegeven heb?’’ En ze leunde nonchalant tegen het bureau aan.

Catherina schrok wakker. 'Shit.'Riep ze uit. Nu had ze zich al weer verslapen. Ze sprong uit haar bed en rende de deur uit. Al snel draaide ze zich weer om en rende weer terug. Ze had haar slaapjurkje nog aan. Catherina deed hem snel over haar hoofd en zocht in haar kast. Ze deed een strake jeans aan en een leuk topje daar boven op. Ook kieste ze haar schoenen uit. Het was zwart net zo als de rest van haar kleren. Snel deed ze haar uniform aan en maakte zich op en kamde haar haren. Daarna pakte ze haar school boeken. Weer rende ze de deur uit. Maar al snel draaide ze zich weer om. Catherina pakte haar staf en rend en nu echt naar benden. Ze was net op tijd bij de grote zaal en jatte snel twee broodjes. Daarna liep ze rustig naar de plek waar er les gegeven zou worden. Toen Catherina haar brood op had zag ze al snel een groepje van drie mensen. Catherina keek snel of alles nog goed zat en liep er heen. Ze keek de leraar aan. 'Sorry Proferssor. Grey was het toch.'Vroeg Catherina en hoopte dat ze geen straf kreeg. Daarna draaide ze zich om en plofte naast een jongen neer in een van de zit zaken. Ze moet nu zeker op letten anders had ze een grootere probleem.

Ruim op tijd voor de les was Alex al wakker geworden. Ze was niet zo van het uitslapen en werd zelfs in het weekend rond half negen wakker. Ze stapte uit haar bed en pakte haar schooluniform van de koffer die zich aan het voeteneind van het bed bevond. Ze kleedde zich om in haar uniform. Ze vond het maar een lelijk ding. Maar aangezien iedereen er in liep was het voor haar geen probleem. Ze borstelde haar donkerblonde krullen en deed haar make-up op. Ze keek op het klokje naast haar bed en besloot maar naar de les te gaan. Op een rustig tempo liep ze de leerlingenkamer uit.

Na eventjes lopen kwam ze aan bij de open plek waar Verzorging van Fabeldieren werd gegeven. Blijkbaar was ze toch te laat want ze zag al wat mensen zitten. "Sorry dat ik zo laat ben." zei ze met haar heldere stem. Ze glimlachte kort naar haar lerares, hierna ging ze zitten.