Another victim to torment... :]

Met een luide klap viel de deur waar ze net doorheen gekomen was achter haar dicht en keek ze de ruimte even rond. Niemand te bekennen, waarschijnlijk waren ze volop aan het les geven, zij daarentegen had nu twee blokuren om die rot proefwerken na te kijken. Waarschijnlijk had Derek, voorspelbaar dat die jongen was, wel weer nul punten bereikt, hoe kreeg hij het toch voor elkaar, o ja om gewoon te falen. Bellatrix had weinig zin om in haar eigen kantoor te gaan zitten, wat ze normaal deed om alleen te zijn, maar nu dat de algemene ruimte leeg was, kon ze hier ook wel plaats maken. Met een zucht ging ze achter een smal bureautje zitten en pakte uit haar zwarte tas een pakwerk papieren, letterlijk een grote stapel. Van alle vier de Afdelingen, allemaal bij elkaar. Ze vond het prachtig om de leerlingen zo onder druk te zetten, hen zo te zien ploeteren, en met een grijns toe te kijken terwijl het doodstil was in het lokaal. Maar het grote nadeel daarvan was dan ook weer dat ze het zelf moest nakijken. Haar lippen versmalden tot een streep en ze concentreerde zich op het eerste slordige proefwerk van één of ander kind dat uit Huffelpuf kwam. De naam Destiny stond er boven, maar erg veel sprak het haar niet aan. Of nee, was dat niet die blonde meid die nogal veel jongens aantrok? Sloerie dat het was. Een lichte grijns verscheen op haar gezicht, maar kon zich niet teveel laten afleiden door haar gedachten.
Na enkele streepjes te hebben neergezet vanwege de vele fouten antwoorden die in het proefwerk stonden, merkte ze toch dat het weer buiten haar meer interesseerde dan het nakijken van fout beantwoord papierwerk. Ze draaide zich dan ook al gauw om en genoot van het geluid van de onweer. Het werd al luider en de bliksemflitsen volgden elkaar al steeds sneller op, met het flinke gedonder die de wolken veroorzaakten. Een brede grijns verscheen dan alweer op haar lippen en bleef geboeid uit het geruite raam staren. Dit heerlijke slechte weer deed haar -sinds de bevrijding- steeds weer aan Azkaban denken, aan haar ontsnapping. Ondertussen dat ze daaraan dacht, merkte ze niet op dat de houten, zware deur van de Lerarenkamer openging en er iemand naar binnen stapte.

[&Lauren + met toestemming voor anderen]

Met haar handen achter haar rug in elkaar gevouwen stond Lauren kaarsrecht voor het raam naar het onweer te kijken. Dikke zwarte wolken plakten aan elkaar, en hun wrijving veroorzaakte prachtige lichtflitsen. Heel even lichtte het landschap dat zich voor haar uitstrekte op, en zware donderslag deed de grond schudden. Lauren rilde. Hoewel ze niet bang aangelegd was, was donder een angstaanjagend ding. Weliswaar was het mooi, maar angstaanjagend. De regen tikte tegen de ruiten en Lauren draaide zich op haar hakken om. Ze had geen tijd om onnuttig naar het schouwspel voor haar te staren. Nee, nakijken was haar taak nu.

Ze werkte hier nog maar net als Docente Verzorging van Fabeldieren en ze had het idee dat ze het wel goed deed. De leerlingen deden allemaal goed hun best, en hopelijk was dat te zien aan de proefwerken die ze ingeleverd hadden. Lauren keek zuchtend naar de stapel papier en ze stopte het pakket in haar tas. Nee, ze zou het niet in haar kantoor maken. Daarvoor was ze te mensgericht. Hopend op gezelschap liep ze met ferme passen naar de algemene ruimte, en haar adem stokte even toen ze in de deuropening stond. Bellatrix. Een vreselijke heks. Zowel in tovenaar als in Dreuzel begrip. Want jemig, wat kon dat mens zich als een bitch gedragen. Bellatrix Lestrange, voormalig bewoner van de gevangenis van Azkaban. Met haar vreemde kapsel dat wel wat weghad van Amy Winehouse, ene bekende Dreuzel zangeres. Lauren knipperde even met haar ogen en ze wendde haar blik af. Hoewel Bellatrix met haar rug naar haar toe zat, was het best mogelijk geweest dat ze voelde dat er naar haar gestaard werd. Langzaam liep ze naar het uiterste hoekje van de ruimte en ze plofte neer op een stoel. Vluchtig keek ze Bella even aan en Lauren schonk de zwartharige vrouw een glimlachje en een knikje. Ze zocht in haar overvolle tas naar de stapel proefwerken en ze liet het dikke pakket op de houten tafel ploffen. Het zag er niet naar uit dat ze spoedig de kamer zou verlaten en met een diepe zucht begon ze aan haar werk. Haar lange bruine haren vielen voor haar gezicht en af en toe gleed Laurens blik naar Bellatrix. Ze fronste haar wenkbrauwen toen ze de voormalige gevangenisbewoner met een gelukzalige glimlach strepen zag zetten, en terwijl ze haar hoofd schudde boog ze zichzelf weer over haar werk.

Lauren glimlachte toen ze de eerste proefwerk aan de kant legde. De leerlinge had erg goed geleerd, en waarschijnlijk had Lauren haar werk goed gedaan. Met hernieuwde energie keek ze de helft van de proefwerken na, en ze stond op van haar stoel. Ze nam de tijd terwijl ze een kopje thee zette, en Laurens blik gleed weer naar Bellatrix. Gek wijf. Lauren blies in haar thee en langzaam liep ze weer naar haar poefwerken. Toen ze bijna langs Bellatrix gelopen was struikelde ze ineens, en Lauren kon nog maar net verhinderen dat ze niet viel. Haar Thee dacht er anders over..
Met grote ogen van schrik zag Lauren hoe het bruine drankje op Bellatrix’ proefwerken viel en ze ring rechtop staan. Haar blik gleed naar het voorwerp waar ze over gestruikeld was, en fronsend keek Lauren Bellatrix aan. ‘’Kun je niet wat beter op je spullen letten in het vervolg?’’ Laurens stem klonk nog steeds kalm en zuiver, maar haar ogen keken Bellatrix licht uitdagend aan. Tja, dan moest ze maar wat beter op haar spullen letten.

Even keek ze omhoog om te kijken wie er wel niet binnenkwam, en toen ze ook maar één blik opving van de nieuwe docente Verzorging van Fabeldieren, keek ze meteen weer naar haar stapel met proefwerken. De paar proefwerken die nu op haar bureau voor haar neus lagen, was nog lang niet alles. Ze had nog heel wat papierwerk te gaan, die nu nog allemaal on-nagekeken in haar tas lagen. Met smart wachtend om bij ieder fout antwoord een streep te kunnen worden gezet. Ze schoof het papierwerk van Destiny aan de kant, waarop ze een dikke, roodgekleurde F zette en vervolgens dik omcirkelde. Een licht grijnsje van genot verscheen op haar gezicht en bekeek het volgende proefwerk.
Damen was nu aan de beurt. Het eerste antwoord was meteen al raak, hartstikke fout. Het gekras van haar pen op het blaadje was duidelijk te horen, vooral omdat het zo stil was in de algemene ruimte, behalve dat Lauren de enige was die het kon verstoren. Voor nu dan, misschien konden er wel meerdere komen. Het tweede antwoord was volgens haar verbazing wel goed, waar ze met tegenzin toch geen rood streepje neer zette. Nummer drie was daarentegen wel fout, dus opnieuw volgde er een kras geluid. Het vierde antwoord was wel heel raar, vooral omdat het totaal niet bij de vraag hoorde. In gedachten las ze de vraag voor, ookal kon ze die wel gewoon opratelen omdat ze die toch wel uit haar hoofd wist. ''Weerwolven zijn geen faunaten, in tegenstelling tot die wezens hebben hun geen controle over hun transformatie. Toch is het mogelijk dat ze zich niet hoeven te veranderen, wat voor medicijn is daar voor nodig?'' Fluisterde ze zachtjes, om geen misverstanden te maken. ''Nou mevrouw, sex is daarop het antwoord.'' Licht verward keek ze ernaar en concludeerde hem tot een dom joch, die zijn leerjaar duidelijk wou verkloten door achterlijke antwoorden neer te zetten. ''Fout.'' Mompelde ze, waarna ze ook dát antwoord doorstreepte en vervolgens opkeek doordat een ratelend, kokend geluid haar concentratie verstoorde.
Het was Lauren die duidelijk thee aan het zetten was, voor zichzelf. Even keek ze vol walging toe, maar besloot haar te negeren, zodat ze zich verder op haar werk kon focussen. Al duurde dat ook niet lang, want voor ze het wist zag ze Lauren vanuit haar ooghoeken naar haar toekomen en vervolgens bijna over haar tas heen struikelen. Zijzelf viel niet, maar haar thee daarentegen viel met plezierig gemak over al haar proefwerken heen. Bellatrix gromde en keek haar met een geïrriteerde blik aan. Dit was toch wel de druppel. Die viel precies op het moment toen de docente Verzorging van Fabeldieren het ook nog vertiefde om een rot opmerking eruit te gooien. Ze stond met een luid kabaal op, en trok haar toverstok en richtte die op haar tas. Een straal schoot uit haar stok, die vervolgens de thee wegzoog en haar proefwerken er weer tip top uitzagen, alsof er helemaal niets mee was gebeurd.
Daarna hief ze haar hoofd op, naar de dame en keek haar nog steeds vol walging aan. ''Je voelt je wel heel wat, he? Nu je een docent bent geworden op deze school. Denk maar niet dat je hier lang bijft, nee. Sneep kennende vlieg je er waarschijnlijk volgende week, op z'n hoogst, nog uit. En als dat niet gebeurt, zórg ik er wel voor.'' Zei ze met een grijns en een nogal schelle stem. Een toon in haar stem sprak ook dat ze haar maar niet tegen moest spreken, voor als ze niet meer problemen wou dan dat ze al had.